ﺟﻬﺎن ﭘﺲ از ﻣﺮگ
در ﺁﺋﻴﻦ های ﺗﻮﺣﻴﺪی
ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ ﮐﻪ از ﺿﻮاﺑﻂ ﺑﻨﻴﺎدی ﺁﺋﻴﻦ های ﺗﻮﺣﻴﺪی اﺳﺖ و ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﯽ در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮﻩ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن و ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن دارد،
ﺑﻪ ﺧﻼف ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﻄﻘﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ ﺗﻮان داﺷﺖ در هر ﮐﺪام از اﻳﻦ ﺳﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎ دوﺗﺎی دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ
و درک ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻀﺎدی در ﺑﺮداﺷﺖ های ﻣﺎوراء اﻟﻄﺒﻴﻌﻪ ﺳﻪ ﺁﺋﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﺪای ﻣﺸﺘﺮک و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺬهﺒﯽ ﻣﺸﺘﺮک دارﻧﺪ از دﻳﺮﺑﺎز ﺑﺮای ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﻔﺴﺮان ﻣﺬهﺒﯽ دﺷﻮار ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ،
در ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ها اﺳﺎﺳﺎ وﺟﻮد ﺑﻬﺸﺖ و دوزﺧﯽ ﻣﻨﻈﻮر ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ و ﺁﻧﭽﻪ هم ﮐﻪ اﻣﺮوز در اﻳﻦزﻣﻴﻨﻪ در ﺁن وﺟﻮد دارد ﺑﻌﺪها و ﺁﻧﻬﻢ ﺑﺼﻮرﺗﯽﮐﺎﻣﻼﻣﺒﻬﻢ ﺑﺪان اﻓﺰودﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،
در دﻳﮕﺮی ﻓﻘﻂ از دوزخ ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ رود و ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎهﻴﺘﯽ ﺻﺮﻓﺎً ﻣﻌﻨﻮی دارد ﮐﻪ از ﺁن ﺗﻮﺻﻴﻒ روﺷﻨﯽ ﺑﻌﻤﻞ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ اﺳﺖ،
در ﺳﻮﻣﯽ ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺎﻏﯽ ﭘﻬﻨﺎور وهمیشه ﺳﺮﺳﺒﺰ و ﭘﺮ از ﺟﻮی های ﺷﻴﺮ و ﻋﺴﻞ و ﺷﺮاب ﻃﻬﻮر و درﺧﺘﺎن ﻣﻴﻮﻩ دار و ﺣﻮرﻳﺎن و ﻏﻼﻣﺎن ﺑﻬﺸﺘﯽ و ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻴﺎهﭽﺎﻟﯽ ﺁﺗﺸﻴﻦ و ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺑﺮ دﺳﺖ و ﺁب ﺟﻮﺷﺎن و ﻏﺬای ﭼﺮﮐﻴﻦ و درﺧﺖ زﻗﻮم ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.
در پستهای بعدی دیدگاه هرکدام از این سه آئین در مورد دنیای پس از مرگ بطور کامل شرح داده خواهد شد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر